Rzeszów. Prof. dr hab. inż. Piotr Koszelnik został rektorem Politechniki Rzeszowskiej.
Uczelniane Kolegium Elektorów Politechniki Rzeszowskiej wybrało jego kandydaturę na kadencję 2024-2028. Był jedynym kandydatem na to stanowisko.
Program prof. Piotra Koszelnika zawierał osiem kluczowych celów, które dotyczą: kształcenia, nauki, współpracy z otoczeniem i komercjalizacji wiedzy, rozwoju kapitału ludzkiego i społeczności akademickiej, umiędzynarodowienia, inwestycji, stabilnego finansowania, społecznej roli uczelni.
Na funkcję rektora Politechniki Rzeszowskiej im. Ignacego Łukasiewicza w wyborach na kadencję 2024-2028 przedstawiciele Społeczności Akademickiej Politechniki Rzeszowskiej zgłosili następujące osoby: prof. dr. hab. inż. Andrzeja Kolka, prof. dr. hab. inż. Piotra Koszelnika, dr. hab. inż. Andrzeja Majkę, prof. PRz, dr. hab. inż. Adama Marcińca, prof. PRz, dr hab. inż. Grażynę Mrówkę-Nowotnik, prof. PRz, dr. hab. inż. Piotra Nazarkę, prof. PRz, prof. dr. hab. Grzegorza Ostasza, prof. dr. hab. inż. Jarosława Sępa, prof. dr hab. inż. Barbarę Tchórzewską-Cieślak, dr hab. Iwonę Włoch, prof. PRz.
Spośród zgłoszonych osób zgodę na kandydowanie wyraził prof. dr hab. inż. Piotr Koszelnik, którego kandydatura została następnie pozytywnie zaopiniowana przez Senat oraz w kolejnym kroku procedury wyborczej wskazana przez Radę Uczelni Politechniki Rzeszowskiej i grupę co najmniej pięciu elektorów.
Kim jest Piotr Koszelnik?
Prof. dr hab. inż. Piotr Koszelnik urodził się 8 listopada 1972 r. w Przemyślu. Pochodzi z Bachórza w powiecie rzeszowskim. Jest absolwentem Technikum Chemicznego (ZS nr 2) w Dębicy. W 1996 r. ukończył studia na kierunku technologia chemiczna na Wydziale Chemicznym Politechniki Rzeszowskiej. Pracę naukową rozpoczął na III roku studiów w ramach działalności Studenckiego Koła Naukowego Chemików.
Bezpośrednio po zdaniu egzaminu magisterskiego w 1996 r. został zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Inżynierii i Chemii Środowiska na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska Politechniki Rzeszowskiej, gdzie pracuje na różnych stanowiskach nieprzerwanie do dzisiaj. W styczniu 2003 r. uzyskał stopień naukowy doktora z zakresu dyscypliny inżynieria środowiska na Wydziale Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej Politechniki Lubelskiej. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie inżynieria środowiska uzyskał decyzją Rady Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej 17 listopada 2009 r. po odbytym kolokwium habilitacyjnym. Na podstawie postanowienia prezydenta RP z 28 września 2020 r. uzyskał tytuł profesora nauk inżynieryjno-technicznych.
Jest żonaty, ma jednego syna. Chętnie podróżuje z rodziną i sprawdzonym gronem przyjaciół. Lubi narty i rower, jest zapalonym kibicem sportu. Ceni różne gatunki muzyki rozrywkowej i klasycznej. Odpoczywa, pracując w ogrodzie, ale też czytając książki podróżnicze, biografie i reportaże oraz odkrywając ciekawych autorów książek kryminalnych – ulubiony to Andrea Camilleri. Ostatnie odkrycia to Jussi Adler-Olsen i Nele Nauhaus.
