Do Sejmu wpłynął w środę wieczorem prezydencki projekt ustawy o wprowadzeniu 3-miesięcznego dodatku solidarnościowego w wys. 1.400 zł. Projekt przewiduje też od 1. września podwyżkę zasiłku dla bezrobotnych do 1.200 zł na pierwsze 90 dni. Łączny koszt wszystkich skutków nowych świadczeń oszacowano na 2,15 mld zł w 2020 r. i 13 mld do 2030 r.
„Dodatek solidarnościowy będzie świadczeniem przyznawanym maksymalnie na 3 miesiące, w okresie od dnia 1 czerwca do dnia 31 sierpnia 2020 r., a jego wysokość wynosić będzie 1.400 zł miesięcznie. Dodatek przysługiwał będzie osobom, które były zatrudnione na podstawie umowy o pracę, i z którymi umowa o pracę została, po dniu 31 marca 2020 r., rozwiązana albo uległa rozwiązaniu z upływem czasu, na który była zawarta. Warunkiem uzyskania prawa do dodatku solidarnościowego jest posiadanie okresu podlegania w 2020 r. ubezpieczeniom społecznym z tytułu stosunku pracy przez co najmniej 90 dni. Zgodnie z projektem ustawy, Rada Ministrów może, w celu przeciwdziałania skutkom rozprzestrzeniania się COVID-19, w drodze rozporządzenia, określić dłuższy niż 3-miesięczny okres przysługiwania świadczenia solidarnościowego, biorąc pod uwagę sytuację na rynku pracy oraz możliwość znalezienia nowego zatrudnienia przez osoby, które utraciły zatrudnienie w związku z rozprzestrzenianiem się COVID-19” – napisano w projekcie.
W okresie pobierania dodatku solidarnościowego osobom uprawnionym do tego dodatku nie będą wypłacane zasiłki dla bezrobotnych oraz stypendia przyznane na mocy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, z tym, że jeśli osobie bezrobotnej zostanie wypłacony zasiłek dla bezrobotnych lub stypendium, o których mowa w ww. ustawie, wówczas dodatek solidarnościowy wypłacany będzie w wysokości różnicy pomiędzy wypłaconym dodatkiem solidarnościowym a zasiłkiem lub stypendium wypłaconym przez urząd pracy.
Szacowany koszt wypłaty dodatków solidarnościowych (w tym wyrównania do wysokości dodatku solidarnościowego wysokości świadczenia otrzymywanego przez osoby z prawem do zasiłku dla bezrobotnych) wynosi ok. 1 492,8 mln zł i w całości zostanie poniesiony w 2020 r.
W projekcie ustawy proponuje się także podniesienie kwoty zasiłku dla bezrobotnych od 1 września 2020 r. do 1.200 zł w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku. W okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku kwota zasiłku wzrośnie do 942,30 zł.
Łączny szacowany skutek finansowy podniesienia wysokości zasiłku dla bezrobotnych w perspektywie do 2030 r. wynosi 7 299 mln zł.
Podwyższenie kwoty zasiłku dla bezrobotnych wiązać się będzie z podwyższeniem wszystkich świadczeń, których wysokość uzależniona jest od wysokości zasiłku dla bezrobotnych, np. stypendium przysługującego w okresie odbywania szkolenia, stażu czy przygotowania zawodowego dorosłych, dodatku aktywizacyjnego, świadczenia integracyjnego czy maksymalnej możliwej refundacji w ramach prac interwencyjnych.
Łączny szacowany skutek finansowy podniesienia wysokości podstawowego zasiłku do 1200 zł od września 2020 r. oraz dostosowania stawek zależnych od jego wysokości stypendiów i świadczeń w 2020 r. wynosi ok. 658,6 mln zł, natomiast w perspektywie do 2030 r. łączny koszt wynosi ok. 11 504,6 mln zł.
Łączny szacowany skutek finansowy wszystkich projektowanych rozwiązań, tj. czasowego wprowadzenia dodatku solidarnościowego w wysokości 1400 zł netto oraz trwałego podniesienia zasiłku dla bezrobotnych od września do 1200 zł brutto wraz z dostosowaniem stawek zależnych od jego wysokości stypendiów i świadczeń, wynosi ok. 2 151,4 mln zł w 2020 r. oraz ok. 12 997,4 mln zł w perspektywie do 2030 r. (PAP Biznes)
